woensdag 19 december 2012

Twee dagen zonder tijd


Ik heb het u gezegd. Dat het net de onzegbare dingen zijn die blijven haken. De vertakkingen die tot in de tenen tintelen, de armen die de berg omarmen, de schreeuw in het bos die we herkennen en die van binnenuit lijkt te komen. Het lichaam in het bed, dat niet het onze is, maar wel bevreemdend vertrouwd, warm en koud aanvoelt. De krop in de strot, de hand op het hart. Het is al van u en u van mij. Nooit eerder zo vrij. Er resten ons nog twee dagen zonder tijd.

1 opmerking:

Hans zei

die twee dagen zijn ook weer voorbij. zonder apocalyptische wereldbrand.
Dan maar winterslaap...

Populaire berichten